واقعا آقای پناهیان از اثرات تحریم ها و علل آن در وضع اقتصادی مطلع نیست؟ آیا ایشان نمی داند که این مشکلات اقتصادی معلول چه عواملی است؟ اگر نمی دانند و تنها دولت را مسئول می داند، حتما گفتن من هم چیزی بر اطلاعات ایشان نخواهد افزود. اما اگر می دانند از واعظی همانند ایشان اینگونه سخن گفتن پسندیده نیست.
دروغ کلید همه بدی هاست. شاید امروز بفهمیم که چرا گرفتار همه بدی ها شده ایم. وقتی شورای نگهبان در طول این سال ها حقیقتی به این مهمی را کتمان کرده بود، نباید انتظار صلاح و وداد داشت.
آقای خاتمی شک نکنند که اگر به جار و جنجال توجه نکنند و پاسخ رفتار خود را به صورت اقناعی به مردم ندهند، شورای نگهبان لطمه خواهد دید. اینکه هر از چند گاهی با جملات کلی و با نوعی «نگاه از بالا به پایین» بخواهند با مخاطبان خود و کسانی که سؤوالات جدی درباره عملکرد آنها دارند، سخن بگویند، مشکل ها را چند برابر می کند.
اینکه آیا یادگار امام حق دارد از جمهور بگوید یا این فقط حق برادران دانشگاه امام صادق است، محتاج تحلیل و نقد نیست. اما این نکته بسیار مهم است که آقای باقری از خود بپرسند که چرا شخص ایشان تا این اندازه در مقابل این مفاهیم بی تفاوت شده اند؟ آیا جناب آقای باقری یک بار در برابر این پرسش با خدای خود خلوت کرده است که چرا وقتی حق انتخاب مردم محدود می شود ساکت مانده و حرفی نمی زند؟
جناب احمد خاتمی که اکنون در مسند عضویت در شورای نگهبان است بهتر است از اشتباهات فاجعه باری که در گذشته واقع شده درس بگیرد و قبل از انتخابات به عرصه جدال های انتخاباتی ورود پیدا نکند. یادمان باشد که حضور بی پروای اعضای این شورا در انتخابات سال ۸۸ چه مشکلات بیشماری را پدید آورد. پس بهتر است ایشان به جای اینکه به منازعات انتخاباتی وارد شود و گفتمان های انتخاباتی را به چالش بکشد،سعی نماید به بی طرفی شورا ضربه ای وارد نسازد.
متأسفانه سالهاست که امثال حجه الاسلام خاتمی علیرغم آنکه جواب را می دانند، همت نمی کنند تا این جواب صحیح «عملی » شود. راستی آیا امثال خاتمی می دانند که وقتی مردم در انتخابات خبرگان تهران به لیست آیت الله جنتی رأی ندادند و بعد او را در مسند ریاست خبرگان دیدند، دیگر نمی توان به مردم گفت «آنکه نمی پسندید را با رأی دادن حذف کنید».
اینکه چرا برخی رسانه ها در حالیکه باید از تصمیم یادگار امام در پذیرش نظر رهبر معظم انقلاب خوشحال باشند، باز هم از لحنی معاندانه استفاده می کنند و مرتبا می نویسند که ایشان شرط کاندیداتوری را ندارد، جای تأمل بسیار دارد.
آیا برادر شمخانی قبول دارد که همه هویت انقلاب اسلامی به امام خمینی است و اگر او نبود همه آنانکه در مصدر امور هستند و از جمله شخص ایشان به هیچ عنوان مورد توجه خاص و عام نبودند؟ آیا ایشان باور ندارد که پشت کردن به وصیت امام به معنای پشت کردن به هویت انقلاب است و به فرموده رهبر انقلاب نتیجه ای جز سیلی خوردن ندارد؟
شاید لازم باشد جناب علم الهدی توجه کنند که در زمان حاضر «بردن نام کوچک» مساوق با «پایین آمدن احترام» نیست. و من با اینکه با اصل دغدغه ایشان در «تنزل فرهنگ ادب و احترام» موافقم، ولی این را که کسی نام کوچک همسر را بر زبان جاری کند، از مصادیق و عوامل آن نمی دانم.
توجه کنید که سخن امام فقط در جهت منع از «ورود به احزاب» نیست بلکه سپاه و بسیج و ارتش را از ورود به سیاست منع کرده اند و حتی بالاتر «جهات سیاسی» را مورد اشاره قرار داده اند. جدای از اینکه ریاست جمهوری یک قاعده و رکن از سیاست است، آیا آقای مهاجرانی فکر می کند در یک سیستم رقابتی و در یک دموکراسی این امکان هست که کسی در انتخابات ورود کند و در جهات سیاسی و دسته بندی سیاسی وارد نشود؟